اگه به زندگی کردن رسیدی
اگه اون روی سکه رو ندیدی
از کوه های غربی سر در نیاوردی
اگه روزمرگی تموم شد
اگه خاطره ها یادت اومد
از وسطای راه کم نیاوردی
یادت نره یه بعدظهر پاییزی
زیر چتر شاخه های چنارا
تو این هوایی که تهران خواستنی میشه
بهت گفتم ما دوتا فرق داریم
نمیذاریم آخرش تلخ تموم شه
گفتی میمونم واسه همیشه
حالا امروز دوتایی
منو این کوچه ، تنهایی
این جاش خالیه اونکه گفت میمونم واسه همیشه
من فهمیدم یه جایی
تو پیاده رو تو تنهایی
دروغ گفتن تو برگ ریزون پاییزی آسون میشه
این اولین پاییز جداییمون میشه..
♫♫♫
حالا با لبخندای مصنوعی
تو عکسا تو مهمونی
انگار داری میگی راهت همینه
ولی به حرمت گذشته هامون
نذار کوچه ی خاطره هامون
رنگ ساختگی جدید پوستتو ببینه
یادش نره یه بعد ظهر پاییزی
زیر چتر شاخه های چنارا
دو تا عاشق ساده چه قراری گذاشتن
فکر میکردن با همه فرق دارن
نمیتونه زمونه حریفشون شه
وقتی تو کوچه پا میذاشتن..
حالا امروز دوتایی
منو این کوچه ، تنهایی
این جاش خالیه اونکه گفت میمونم واسه همیشه
من فهمیدم یه جایی تو پیاده رو تو تنهایی
دروغ گفتن تو برگ ریزون پاییز آسون میشه
این اولین پاییز جداییمون میشه….
شاید تو یه روز آفتابی
تو یه کافه ی خلوت
زیر سایه ی سبز چنارای بهاری
ما سکوت می کردیم
هیشکی اعتماد نمی کرد
می شدیم یه زوج تکراری اجباری
جدا می شدیمو می رفتیم
دل هیشکی نمیشکست
کسی پیدا نمی شد که بخونه…
حالا امروز دوتایی
منو این کوچه ، تنهایی
این جاش خالیه اونکه گفت میمونم واسه همیشه
من فهمیدم یه جایی تو پیاده رو تو تنهایی
دروغ گفتن تو برگ ریزون پاییز آسون میشه
این اولین پاییز جداییمون میشه..
جمشید